Duta la paroles à n azënt tonich (cfr. Lijon deberieda), chël uel dì na silba (che possa nce mé vester n vocal: e-va, o-la, u-la y n.i.) ulache la usc dà sëura cun n majer pëis:
a-brà, cia-val, cun-fe-ssé, cu-ro-na, i-nò, i-ló, lu-nesc, me-fun, men-tì, o-dla, pe-re, u-ji-na, pa-luch, ron-du-la, slu-se-da, ven-dù
Coche n vëija da chisc ejëmpli, tla majera pert di caji ne vëniel nia metù l azënt grafich (cfr. Lijon deberieda) sun la silba azenteda foneticamënter.
La majera pert dla paroles che tl gherdëina fina cun n vocal à l azënt tonich sun la penultima silba:
brama, chilo, sluseda, snola, planadura
Chëles che fina cun n consonant à l azënt tonich n gran pert sun l’ultima silba:
gurmel, madroz, patat, ujin, vajon
N valguna paroles che fina cun consonant, ne n’à nia l azënt tonich sun l’ultima silba; te chisc caji ne vëniel metù degun azënt grafich:
batum, Jevun, mefun, mesun, Sacun
Te trëi caji ons la forma -eé-, cun -e- stlut:
boreél, ideél, reél
te doi caji la forma -eè-, cun -e- daviert:
lineèr, nutleèr
de plu sostantifs feminins possa avëi l plurel che fina cun -ées:
saudées, sculées y n.i.
Ulache on paroles cun l vocal ë ne veniel njuntà degun azënt grafich. Chësc vocal possa mé unì dant sun la silba azenteda de na parola, ma sce la parola ie cumposta (cfr. L difton ie), possa nce tramedoi paroles dl cumpost avëi l vocal ë:
ciaunië, lëtra, marënda, maië, tënder, mëinacrëp
L azënt grafich possa prejenté la forma grieva o acuta.
Sëura i vocai e y o mostra l azënt grief ( ` ) che va da lassù ju, na pronunzia davierta:
pèr, permò
L azënt acut ( ´ ) che va da lajù su, al incontra à na pronunzia stluta:
mudé, inió